Hindi ako nakapasok; wala akong nagagawa masyado dahil mostly natutulog lang ako, as if may naitutulong ang pagtulog sa sana'y paggaling ko other than hindi ko maramdaman na may masakit; humihilab ang tyan ko--nakakapraning; pinapagalitan ako ng kapatid ko sa di umano'y pagpapabaya ko sa katawan at sa hindi ko pagpapadoktor; nung nagpa-doktor naman ako nasermonan ako ng slight ng doctor dahil bakit ngayon lang daw ako nagpagamot...paano daw kung food poisoning nga at kumalat sa system ko ang "poison"; tapos pumayag ako magpa-CBC winarningan ko ang med-tech na may isang shot lang sya, ayun at kaliwa't kanang braso ko ang tinira niya; I'm several hundred-peso poorer--maaring lumala pa depending on the result of my CBC & fecalysis, that is if I do produce the specimen na ilalagay sa cup...na argh good luck; no pay ako dahil absent at x2 pa yon--kung bakit, don't ask; at sa gitna ng mga waste na ni-let-go ko--involuntary pa nga na hindi ko na i-de-detail dahil it was such a mess, hindi man lang ako pumayat.
So ang masasabi ko lang, looking back, sana...sana lang talaga, nag-World Chicken na lang ako.
Nasa huli ang pagsisisi.
So ang masasabi ko lang, looking back, sana...sana lang talaga, nag-World Chicken na lang ako.
Nasa huli ang pagsisisi.
This is exactly the reason why I avoid doctors and hospitals and clinics when I know something's wrong with me.
So good luck na lang sa cup na ito.
No comments:
Post a Comment