Mag-Ingat sa Taxi: Nakamamatay

Hamaharurot ang taxing nasakyan namin. Para bang may taxing naghihintay sa taxing ito. In a hurry si kuya driver, I don't know why.

At sa background, maririnig ang pagpreach ng mga tao sa radyo tungkol sa bible or something--hindi ako nagpe-pay attention. Automatic na nagsha-shut-off ang utak ko sa mga ganoong bagay.

Maya-maya pa, muntik kaming mag-slam sa isang truck ng Coca-cola. Tamang-tama. Ang kasabay ko sa taxi ay sort of queen ng Coke--don't ask why.

Nabuhay naman kami. Pero si kuya, ewan ko kung anong ginagawa sa taxi niya at para kaming nasusubsob kada attempt niyang mag-break. Natutunan ko sa Physics class ko noong high school na it has something to do with that thing called "inertia." But what the heck!

Di na ako nakatiis sa ginagawang shake-the-pasahero syndrome ni kuya, "Ano ba ang nangyayari sa inyo, kuya?"

"Wala yata tayong preno," sagot niya.

"Ha?!" Sabay yata kaming naloka ng kasama ko.

"Wag niyo na lang bilisan ang pagmamaneho," advise ng kasama ko. Effort niya ito para pahabain ang buhay namin. Dagdag pa niya, "Hindi naman kami nagmamadali."

Nag-I-second-the-motion ako. "Oo nga kuya. Matutulog lang naman kami pag-uwi sa mga bahay namin."

Matigas ang ulo ni kuya. Naramdaman na naman niya ang need for speed. Tapos nag-break na palpak naman sabay sabi, "hindi talaga kumakagat ang preno."

"Ay sus, sana sinarili nyo na lang, kuya. Ninernerbyos na tuloy ako." Suddenly narealize ko na ignorance is bliss.

"Bagalan niyo na lang ang paandar, kuya. Moderate speed lang. Moderate." Paalala ng kasama ko.

"Hindi kakayanin ng nanay ko kapag may nangyari sa akin...nauubos na ang mga anak niya!" Hirit ko for more drama lang.

Dagdag naman ng kasama ko habang aktong nagtetext, "Nay, nakasakay po ako sa taxi na may plate number TXT 326... [Kung anuman ang mangyari, alam nyo na...]"

Eto namang si kuya natawa pa! Balik harurot. Drag racer yata siya noong past life niya.

"Kuya, sa rightmost part lang kayo ng kalye. May pink fences kasi sa kaliwa." Nag-warn na naman ang aking kasama. Pareho kasi kaming muntik nang mabangga sa fences na iyon sa magkaibang insidente.

"Accident prone area yan, kuya. Nalusotan lang namin noon dahil may preno yung magkaibang taxi na sinasakyan namin," paliwanag ko while doing the Rey Pumaloy "Aminin" gesture.

Ayun na nga.

Unang bumaba ang kasama ko. Inendorse pa niya ako kay kuya para naman makauwi ako nang matiwasay given na ilang metro na lang e nasa bahay na ako.

Nai-deliver naman ako ni kuya right at my doorstep nang safe and sound. At dahil doon, nagawa ko pa siyang sabihan, bago ako bumaba sa taxi, na mag-iingat siya.

Sa gitna ng mga kaguluhan, nagawa pa ni kuyang i-challenge ang relihiyon ko at i-require akong makining sa pag-tuligsa ng mama sa radyo sa supposed na paniniwala ko. Iyon ang pangalawang dahilan kung bakit ako naman ang humarurot sa pagbaba ng taxi.

Tinext ko ang kasama ko na nakauwi naman ako ng maluwalhati...ewan ko na lang kung anong mangyayari kay kuya.

Maya-maya, yung kasama ko naman ang nagtext sa akin na safe na rin siya sa bahay nila.

Ang sabi ko sa kanya, pasasaan ba't si kuya naman ang magtetext sa amin na safe na rin siya.

Eto na nga siguro ang nagawa ng near-death experience namin sa gabing ito.